OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 1

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 2

Od Redakcji

Z okazji rocznicy 75-lecia powstania naszej szkoły – oksywskiej „Piątki” –

stworzyliśmy kolejny, wyjątkowy numer gazetki szkolnej „OksyLOVe”, kontynuując tradycję

jubileuszowego wydania z 2019 roku, kiedy to gazetka ukazała się po raz pierwszy.

„OksyLOVe” tworzyliśmy przez kilka miesięcy, w pełni angażując w ten proces swoje

serce i czas wolny. W tym numerze każdy znajdzie coś, co go zaciekawi. Piszemy tu nie tylko

o sprawach ważnych z perspektywy aktualnych roczników, ale także zagłębiamy się w czasy

młodości naszych poprzedników.

W „OksyLOVe” znajdziecie wywiady z panią dyrektor, Dorotą Dunst, i panią

wicedyrektor, Beatą Przyradską, w których uchylamy rąbka tajemnicy, dlaczego V LO w Gdyni

jest niepowtarzalne i wyjątkowe. Specjalnie dla Was przeprowadziliśmy też wywiady

z nauczycielami, którzy najdłużej pracują w naszej szkole – jeśli jesteście ciekawi, dlaczego

wybrali swój zawód i czego Wam życzą, to koniecznie przeczytajcie te rozmowy. Polecamy

Wam także artykuł o programie Erasmus+, w którym dowiecie się, dlaczego warto łączyć naukę

z podróżowaniem po świecie i co daje udział w tej niezwykłej przygodzie. W „OksyLOVe”

poczytacie też o wybitnych Absolwentach naszej szkoły, kiedyś uczniach, a dziś artystach,

aktorach, pracownikach naukowych i olimpijczykach. Szczególne miejsce w gazetce zajmują

wspomnienia pani Kamili Iżyłowskiej, która w 1954 roku zdawała maturę w V LO. Jeśli

jesteście ciekawi, jak wyglądała nauka w „Piątce” krótko po wojnie, to nie możecie przegapić

tego artykułu.

Tych wszystkich rzeczy i wielu innych dowiecie się z naszej gazetki. Tworząc artykuły,

staraliśmy się pokazać przekrój działań i aktywności, które oferuje nasza szkoła. Połączyliśmy

dawkę historii z aktualnymi sprawami, którymi żyje nasze liceum. Mamy nadzieję, że

pokazując Wam szkołę z innej perspektywy, zachęcimy i Was do aktywnego udziału we

wspólnym tworzeniu jej historii.

Klara Filimoniuk

Kolegium redakcyjne:

Kamila Dalecka (kl. 3c), Klara Filimoniuk (kl. 3c),

Stella Gładyszewska (kl. 3c), Sofia Kamińska (kl. 3c),

Julia Lewińska (kl. 3c), Ida Nowakowska (kl. 3c), Hanna Walkowiak

(kl. 3c), Zuzanna Zagalska (kl. 2d), Dawid Żabicki (kl. 2d)

PS Ilustrację na tytułową stronę gazetki wykonała nasza koleżanka, Hania Walkowiak.

PS 2 – Wykorzystane zdjęcia pochodzą ze szkolnego archiwum oraz od Darczyńców.

Kolegium redakcyjne dziękuje za współpracę, pomoc w zbieraniu materiałów i skład: pani dyrektor Dorocie

Dunst, pani wicedyrektor Beacie Przyradskiej, pani Wiesławie Krajewskiej, pani Anecie Batko i pani Joannie

Dąbrowskiej-Samaszko.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 3

Spis treści

Stella Gładyszewska, Szkoła na „piątkę z plusem”

Klara Filimoniuk, 5 powodów do dumy

Sofia Kamińska, Pięciu Wspaniałych, czyli 5 wywiadów z 5 nauczycielami

najdłużej pracującymi w „Piątce”

Klara Filimoniuk, Pułkownik Stanisław Dąbek – bohater, który łączy pokolenia

Stella Gładyszewska, V LO w Gdyni – szkoła, która łączy pokolenia

Sofia Kamińska, Gdy moja babcia chodziła do oksywskiej „Piątki”, czyli moda retro

Julia Lewińska, V LO w Gdyni trampoliną do sławy

Sofia Kamińska, „Piątka” – morze możliwości

Ida Nowakowska, Z „Piątką” poznajemy świat

Dawid Żabicki, Biblioteka – serce szkoły

Dawid Żabicki, Szkolne media

Ida Nowakowska, Sportowa „Piątka”

Hanna Walkowiak, Historia V LO w komiksie

Z okazji jubileuszu 75-lecia V LO dziękujemy za owocną

współpracę i mamy nadzieję na więcej okazji do spotkań!

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 4

V LO oczami dyrekcji

Szkoła na „piątkę z plusem”

Pani dyrektor Dorota Dunst pełni w naszej szkole funkcję dyrektora od 2015 roku. Uczy

także wymagającego przedmiotu – matematyki, zwanej nie bez powodu „królową nauk”.

Wcześniej Pani dyrektor pracowała w I Akademickim Liceum Ogólnokształcącym

w Gdyni oraz – jako wicedyrektor – w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 2 w Gdyni.

OksyLOVe: Co w pracy dyrektora jest najbardziej satysfakcjonujące?

Pani dyrektor: Zawód nauczyciela jest

wyjątkowy z uwagi na to, że cały czas mamy

styczność z młodzieżą. Możemy ukierunkować

młodego człowieka, pozwolić mu rozwijać swoje

pasje i talenty, a w dalszej perspektywie patrzeć,

jak żyje i realizuje się w swoim dorosłym życiu. To

jest ogromnie satysfakcjonujące, kiedy widzi się,

że młodzież, którą kiedyś się kształciło, osiąga

swoje wymarzone cele życiowe.

OksyLOVe: Czy praca dyrektora szkoły kończy się po opuszczeniu jej murów?

Pani dyrektor: Niestety nie – dyrektor szkoły pracuje prawie, że non stop. Mój telefon jest

podłączony pod alarm szkolny, dlatego jeżeli coś się uruchomi, to telefon zadzwoni.

Dodatkowo trzeba uczestniczyć w różnych uroczystościach, które często są popołudniami,

w spotkaniach, które odbywają się zarówno w soboty, jak i w niedziele, dlatego bycie

dyrektorem szkoły oznacza po prostu nienormowany czas pracy.

OksyLOVe: Jakie są największe wyzwania w pracy dyrektora?

Pani dyrektor: Z pewnością należy do nich organizacja pracy w szkole. W trakcie roku

szkolnego wiele rzeczy trzeba zaplanować i zorganizować – procesy rekrutacji, egzaminy

maturalne, organizację pracy wszystkich nauczycieli, którzy Was uczą. Do tego dochodzi

przygotowanie różnych uroczystości i zajęć dodatkowych dla Was, a także bieżące obowiązki

i codzienne zadania.

OksyLOVe: Z jakich innowacji wprowadzonych w szkole jest Pani dyrektor najbardziej

dumna?

Pani dyrektor: Przede wszystkim z tego, że jako jedyna szkoła w Gdyni mamy w ofercie profili

klasę policyjną. Dodatkowo, kiedy wybuchła wojna w Ukrainie, jako pierwsze liceum mieliśmy

klasy i oddziały przygotowawcze dla uczniów z Ukrainy. Ostatnio naszym wielkim sukcesem

jest zaangażowanie się w projekt Erasmus+, dzięki któremu zarówno uczniowie, jak

i nauczyciele mogą korzystać z wyjazdów zagranicznych i wymieniać się doświadczeniami.

Cieszy mnie to, że w naszej szkole dużo się dzieje i mamy dla Was, uczniów, wiele

interesujących propozycji.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 5

OksyLOVe: Czy istnieją plany jakiejś rozbudowy infrastruktury szkoły lub modernizacji

obecnych obiektów?

Pani dyrektor: O rozbudowie czy modernizacji szkoły nie decyduje dyrektor, tylko Urząd

Miasta i póki co nie ma w tej kwestii żadnych planów. W trakcie mojej kadencji zmieniło się

boisko szkolne – mamy nową nawierzchnię, dzięki czemu boisko jest wielofunkcyjne.

Dodatkowo Rada Dzielnicy sfinansowała budowę siłowni na naszym terenie, dzięki czemu

macie więcej możliwości do ruchu na świeżym powietrzu.

OksyLOVe: Dziękujemy Pani dyrektor za rozmowę i poświęcony czas.

5 powodów do dumy

Pani wicedyrektor Beata Przyradska jest związana z naszą szkołą od 2003 roku. Na

początku swojej drugi zawodowej zajmowała się głównie nauczaniem języka polskiego,

przygotowywaniem uczniów do olimpiad i organizowaniem wycieczek dla swoich klas.

Funkcję wicedyrektora szkoły objęła w 2019 r. i obecnie, po 25 latach pracy w V LO,

skupia się przede wszystkim na wygranym przez Szkołę programie Erasmus +

i wynikających z niego obowiązkach. Naszej gazetce Pani wicedyrektor opowiedziała

o tym, co wyróżnia V LO wśród innych szkół i dlaczego oksywska „Piątka” jest zupełnie

wyjątkowa.

Rozwijające podróże

Od pół roku szkoła realizuje projekt

edukacyjny FERS na zasadach Erasmus+

zatytułowany „Związani z morzem”. Jest to projekt

międzynarodowy, niezwykle czasochłonny

i wymagający od naszej kadry nauczycielskiej wiele

zaangażowania oraz przygotowań. Uczniowie ciężko

pracują, aby dostać się na wymarzoną wymianę i móc

rozwinąć skrzydła – wraz z koleżankami i kolegami

z różnych klas przygotowują się do wyjazdu pod

okiem naszych nauczycieli, aby potem kształcić się

i bawić poza granicami Polski.

Liceum zostało też ostatnio powiązane

z biurami podróży, dzięki czemu coroczne szkolne

wycieczki są jeszcze ciekawsze, lepiej zorganizowane

i komfortowe niż to było do tej pory. Dzięki tym

działaniom oraz przedsięwzięciom uczniowie mają szerokie możliwości rozwoju na

płaszczyźnie geograficzno-językowej i w ciekawiej oraz bardzo przyjaznej formie odkrywają

otaczający ich świat. Sama organizacja wyjazdów wymaga oczywiście ciężkiej pracy, ale – jak

podkreśla Pani wicedyrektor – dla naszych uczniów warto się starać, gdyż są zaangażowani

i rzeczywiście korzystają z oferowanych im możliwości.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 6

Wszyscy tutaj to przyjaciele!

Nie da się nie zauważyć, że nasze grono pedagogiczne jest wyjątkowo dobrze

zintegrowane. Nie dość, że czuć tę atmosferę na szkolnych korytarzach i wycieczkach, to pod

koniec zeszłego roku szkolnego nauczyciele wspólnie zorganizowali wycieczkę do Szwajcarii,

gdzie zasłużenie wypoczęli i na chwilkę oderwali się od szkolnych realiów. To pokazuje, że

potrafią się oni zgrać tak samo dobrze jak uczniowie i wspólnie tworzyć prawdziwe przyjaźnie

i niesamowite wspomnienia. Nie zawsze ma to miejsce w innych szkołach, dlatego – podkreśla

Pani wicedyrektor – warto te relacje i prawdziwie przyjazną, szkolną atmosferę doceniać. Co

roku do grona pedagogicznego dołączani są nieprzypadkowo nowi nauczyciele, którzy zawsze

dokładają swoją cegiełkę do budowania coraz to bardziej rozwijającego się liceum.

Nadmorskie klimaty

Miejsce, w którym położona jest nasza szkoła, jest niesamowite. Jest tutaj cicho,

spokojnie, za rogiem jest piękne morze, przynoszące świeże powietrze, możecie spacerować

i cieszyć się pięknem natury na lekcjach wychowania fizycznego lub spędzać tam wolny czas

z przyjaciółmi po lekcjach. Jednocześnie nasza szkoła nie jest odcięta od sklepów czy kawiarni,

znajdują się one zaledwie w odległości kilku przystanków. Takie położenie daje idealne

możliwości do rozwijania swoich pasji i przede wszystkim nauki z czego wszyscy tutaj – dodaje

Pani wicedyrektor – z pewnością korzystacie.

Wielcy absolwenci

Żywym przykładem, że nasza szkoła jest wyjątkowa i niezapomniana są dumni

absolwenci V LO w Gdyni, którzy – niezależnie od wieku, wykształcenia czy miejsca

zamieszkania – licznie odwiedzają swoje dawne liceum. Młodsi absolwenci przychodzą

porozmawiać ze swoimi dawnymi nauczycielami, zobaczyć obecnych uczniów czy pochwalić

się zdaną magisterką, starsi absolwenci przybywają powspominać dawne czasy swej młodości.

Ostatnio dwudziestu pięciu naszych dawnych uczniów, którzy pięćdziesiąt lat temu pisali

maturę, czyli dzisiejszych 70-latków, zjechało się do szkoły ze wszystkich stron świata, by

spędzić czas na wspólnym wspominaniu młodzieńczych lat nauki w gdyńskiej „Piątce”. Za

jakiś czas – mówi z uśmiechem Pani wicedyrektor – to będziecie Wy.

Niezwykłe miejsce, niezwykli ludzie

Wyjątkowym miejscem w naszej szkole jest biblioteka prowadzona przez panią Anetę

Batko oraz panią Joannę Samaszko. Jest to miejsce, gdzie na wyciągnięcie ręki macie dostęp

do wspaniałych książek zarówno tych rozrywkowych, jak i lektur oraz gier, a księgozbiór

bardzo szybko poszerza się o najnowsze, ciekawe pozycje. Biblioteka ma swój aktywnie

działający TikTok, na którym regularnie publikowane są treści dotyczące nie tylko literatury,

ale także te związane z życiem szkoły i ważnymi dla niej wydarzeniami. Dzięki temu o naszej

gdyńskiej „Piątce” dowiaduje się coraz to więcej Waszych rówieśników. Dodatkowo

w bibliotece organizowany jest wolontariat i różne akcje czytelnicze. Nie zapominajmy o tym,

że działają tu też nasi cudowni szachiści, organizowane są turnieje, na których każdy może

sprawdzić swoje umiejętności. Biblioteka V LO to naprawdę przytulne miejsce i każdy na

pewno znajdzie tu coś dla siebie, dlatego – dodaje Pani wicedyrektor – serdecznie Was do niej

zapraszam.

OksyLOVe: Dziękujemy Pani wicedyrektor za rozmowę i poświęcony czas.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 7

Pięciu Wspaniałych,

czyli 5 wywiadów z 5 nauczycielami

najdłużej pracującymi w „Piątce”

Przed Wami pięć rozmów z nauczycielami najdłużej pracującymi w V LO. Specjalnie dla

naszej gazetki opowiedzieli o tym, jak wspominają początki swojej pracy w szkole,

dlaczego zdecydowali się na zawód nauczyciela i jakie są ich najlepsze wspomnienia

z pracy z uczniami.

Pani profesor Izabela Niezgoda, nauczyciel biologii, pracuje w V LO od 37 lat

OksyLOVe: Jak wspomina Pani profesor

początki swojej pracy w V LO?

Profesor Niezgoda: To była moja pierwsza praca

zaraz po studiach i nie miałam żadnych problemów,

żeby się tu zaaklimatyzować. W szkole od zawsze

panowała miła atmosfera, a nauczyciele i dyrekcja

bardzo życzliwie mnie przyjęli.

OksyLOVe: Dlaczego zdecydowała się Pani

profesor na pracę jako nauczyciel?

Profesor Niezgoda: Właściwie nie było to moim

założeniem. Myślałam o różnych zawodach, ale tak

się złożyło, że zaraz po studiach znalazłam tu pracę

i zostałam. Z perspektywy czasu jestem z tego

zadowolona i uważam, że dobrze trafiłam.

OksyLOVe: Jakie jest najlepsze wspomnienie

Pani profesor z pracy w V LO?

Profesor Niezgoda: Mam ich tak wiele, że czasu by zabrakło, by o tym opowiadać...

OksyLOVe: Czym wyróżnia się, zdaniem Pani profesor, V LO?

Profesor Niezgoda: Przede wszystkim atmosferą, która tu panuje. Odkąd pamiętam to właśnie

ta atmosfera w szkole – przyjazna, serdeczna – nas wyróżniała. Poza tym młodzież jest

kontaktowa, współpracuje z nauczycielami, nie ma większych problemów wychowawczych,

pracuje się tu z przyjemnością. Szkoła jest mała, wszyscy się znamy, jest serdecznie, przyjaźnie

i miło. Także dyrekcja jest bardzo życzliwa. Często słyszę od osób, pracujących w innych

szkołach, że młodzież chętnie wybiera V LO, gdyż nasza szkoła jest dla nich po prostu

atrakcyjna.

OksyLOVe: Czego życzy Pani profesor uczniom w ich przyszłości?

Profesor Niezgoda: Przede wszystkim, żeby ich życie osobiste układało się jak najlepiej, by

ich plany zawodowe się spełniły. Gdy spotykam swoich byłych uczniów, widzę, że dobrze sobie

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 8

radzą po naszej szkole. Miałam nawet ostatnio taką sytuację – potrzebowałam firmy

ogrodniczej i gdy jej właściciel pojawił się na umówionym spotkaniu, okazało się, że to mój

były uczeń. Mimo małych trudności edukacyjnych chłopak poszedł na studia, założył firmę

i doskonale radzi sobie zawodowo, życiowo i finansowo. To duża radość dla nauczyciela, gdy

widzi, że jego uczniowie są zaradni i tworzą udane związki – są przecież wśród was pary, które

poznały się w szkole i nadal są ze sobą w dorosłym życiu. Tak więc raz jeszcze życzę Wam

przede wszystkim spełnienia Waszych planów.

Pani profesor Wiesława Krajewska, emerytowana nauczycielka języka polskiego,

obecnie nauczycielka języka polskiego jako obcego, pracuje w V LO od 33 lat

OksyLOVe: Jak wspomina Pani profesor początki

swojej pracy w V LO?

Profesor Krajewska: Początki mojej pracy

w oksywskiej ,,Piątce” przypadły na początek lat 90.

XX wieku. Po 12 latach pracy w niezapomnianej

Szkole Podstawowej nr 33 przeszłam – za

porozumieniem stron – do V LO, gdzie zmieniał się

polonistyczny parnas. Początki były trudne, nowy

program, lektury, przygotowanie innego warsztatu

pracy. Do tego od razu pięć klas z trzech poziomów

kształcenia – klasy I, II i III. Jednocześnie była to

sytuacja mobilizująca do rozwijania się na kursach

i warsztatach, których odbyłam mnóstwo.

Kontynuowałam działania teatralne rozpoczęte w SP

33 z teatrzykiem ,,Faramuszka”. W liceum

prowadziłam Koło Miłośników Teatru ,,Maska”,

z którym zdobywaliśmy nagrody w licznych

konkursach, w tym 1. miejsce w I Gdyńskich

Dionizjach. Dziś niektórych z członków koła widzę na deskach profesjonalnej sceny.

OksyLOVe: Dlaczego zdecydowała się Pani profesor na pracę jako nauczyciel?

Profesor Krajewska: Odpowiadając na to pytanie, ucieknę się do słowa wiązanego. Na swój

okrągły jubileusz napisałam własne słowa ,,My Way” i z wykorzystaniem karaoke wykonałam

przed rodziną. Oto fragment odpowiadający na pytanie, ,,dlaczego”:

I dał mi Bóg, spośród wielu dróg nauczycielską wybrać!

Nie rzucał kłód, dał pracy w bród

I wspierał mą karierę miejską.

Czy to nagród smak, laurek grad,

Czy kwiatów naręcze

Sprawiły, że

Pracować chcę wciąż więcej i więcej.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 9

OksyLOVe: Jakie jest najlepsze wspomnienie Pani profesor z pracy w V LO?

Profesor Krajewska: Najlepsze wspomnienie... Bez wątpliwości jest nim matura 1995 roku,

kiedy to zdawała moja córka i trzy liczne klasy przygotowywane przeze mnie od pierwszej

klasy. Moi pierwsi maturzyści podchodzili do egzaminu dojrzałości! Stres ogromny.

Przewidywaliśmy tematy, powtarzaliśmy, pisaliśmy próbne wypracowania. Pewnego dnia

córka przyniosła temat kolegi z innej szkoły, wysłany jako propozycja maturalna do

Kuratorium. Zachwycona tematem opracowałam go na fakultetach z wszystkimi moimi

podopiecznymi. Napisali według wspólnie skonstruowanego planu, sprawdziłam, oceniłam.

Wyobraźcie sobie salę maturalną i tę kosmiczną radość z oklaskami, gdy dyrektor Krystyna

Sobień – zgodnie z ówczesnymi procedurami – otworzyła tajną kopertę i odczytała tematy,

a wśród nich nasz pewniak, czyli ,,Co z polskiej literatury zaproponujesz Europejczykowi?”.

Potem sprawdzałam, z satysfakcją wstawiając piątki i szóstki. Niezapomniana radość!

Równie radosne wspomnienia są związane z prowadzonym przeze mnie

młodzieżowym Klubem Debat Szkolnych, czyli debatami w stylu oksfordzkim (w tym jedna

dotyczyła przystąpienia do Unii Europejskiej!) oraz cyklem projektów edukacyjnych

związanych z rokiem jakiegoś pisarza. To były liczne przedsięwzięcia, w tym konkursy i sesje

popularnonaukowe, w Roku Mickiewicza, Roku Wyspiańskiego, Herberta i Roku Języka

Polskiego. Zaangażowanie młodzieży było ogromne, a wyrażone w postaci wystaw

plastycznych, prezentacji, scenek dramatycznych, recytacji, filmów, tańców. Prawdziwe

wielomiesięczne pospolite ruszenie zakończone sesją podsumowującą, na którą zapraszaliśmy

znakomitych gości ze świata nauki.

OksyLOVe: Czym wyróżnia się, zdaniem Pani profesor, V LO?

Profesor Krajewska: Oksywska ,,Piątka” w moim sercu zapisała się jako krajobrazowo

pięknie położona, kameralna szkoła z długą tradycją i dumnym Patronem, w której uczą się

kolejne pokolenia oksywian i gdynian, bardzo często z tych samych rodzin. Po remoncie

generalnym z początku XXI wieku szkoła ma przepiękny budynek, boisko i patio. Warunki

nauki i estetyka otoczenia kontrastują z tymi, które pamiętam z początków swej pracy.

OksyLOVe: Czego życzy Pani profesor uczniom w ich przyszłości?

Profesor Krajewska: Życzę uczniom V LO, by – dzięki nauce oraz rozwijającym

i wspierającym działaniom w naszej szkole – trafnie odnaleźli swoją drogę życiową, taką, która

da im poczucie życiowego spełnienia.

Pani profesor Zoa Świderska, nauczycielka geografii oraz podstaw

przedsiębiorczości, pracuje w V LO od 32 lat

OksyLOVe: Jak wspomina Pani profesor początki swojej pracy w V LO?

Profesor Świderska: Początki swojej pracy wspominam dobrze, ale był to dla mnie

jednocześnie trudny czas, ponieważ była to moja druga praca po studiach, więc byłam tylko

trochę starsza od swoich uczniów.

OksyLOVe: Dlaczego zdecydowała się Pani profesor na pracę jako nauczyciel?

Profesor Świderska: Musiałabym się cofnąć do czasów dzieciństwa, kiedy bawiłam się

w szkołę. Wtedy to była tylko zabawa, dopiero z czasem pojawiła się myśl, żeby zająć się tym

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 10

na poważnie. Zaletą pracy nauczyciela jest to, że nie sposób się w niej nudzić, dużo się dzieje

i trzeba być otwartym na nowości.

OksyLOVe: Jakie jest najlepsze wspomnienie Pani profesor z pracy w V LO?

Profesor Świderska: Mam dużo wspomnień, szczególnie tych dotyczących klas, w których

byłam wychowawczynią. Mam uczennice, które same są teraz nauczycielkami, często też

spotykam dzieciaki uczniów, których kiedyś uczyłam. Dużym przeżyciem był również remont

szkoły, który znacznie poprawił warunki pracy. Wiele miłych wspomnień jest związanych także

z nauczycielkami, które ze mną pracują.

OksyLOVe: Czym wyróżnia się, zdaniem Pani profesor, V LO?

Profesor Świderska: Podoba mi się położenie szkoły – na Oksywiu, nad morzem i ta

kameralność – wszyscy się tu znają i jest przyjemna atmosfera wśród nauczycieli oraz uczniów,

a to bardzo mi odpowiada.

OksyLOVe: Czego życzy Pani profesor uczniom w ich przyszłości?

Profesor Świderska: Życzę Wam, żebyście wierzyli w siebie, nie bali się wyzwań, byli otwarci,

ponieważ macie bardzo dużo możliwości – często to podkreślam, rozmawiając z Wami przy

wielu okazjach. To jest bardzo ważne, by z tych szans rozwoju korzystać, by otworzyć sobie

jak najwięcej tych przysłowiowych drzwi. Wierzę, że dacie sobie radę we współczesnym

świecie, który nie jest łatwy, ale dużo oferuje. Wierzę w Was i życzę Wam, żebyście też

uwierzyli w siebie.

Pan profesor Stanisław Olesiejuk, nauczyciel plastyki, historii sztuki i edukacji dla

bezpieczeństwa. Pracuje w V LO od 31 lat

OksyLOVe: Jak wspomina Pan profesor

początki swojej pracy w V LO?

Profesor Olesiejuk: Moja przygoda z V LO

zaczęła się 31 lat temu. Początkowo

pracowałem tu tylko jeden dzień w tygodniu,

za zgodą dyrekcji IV LO, gdzie wówczas

byłem zatrudniony na pełen etat. Co środę

przyjeżdżałem do „Piątki”

i przeprowadzałem lekcje dla moich uczniów.

Bywały lata, że tych klas miałem więcej, tak

że byłem obecny w V LO przez dwa czy trzy

dni w tygodniu. Przepracowałem w sumie 22

lata w IV LO, a 31 lat w V LO. Przez cały ten

czas pracowałem na pełen etat, z całymi klasami i zawsze sprawiało mi to dużo radości.

OksyLOVe: Dlaczego zdecydował się Pan profesor na pracę jako nauczyciel?

Profesor Olesiejuk: Niekiedy los płata nam figle. Miałem różne propozycje zawodowe,

proponowano mi na przykład posadę asystenta na rzeźbie w mojej macierzystej uczelni, na

Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Czułem jednak, że to nie dla mnie, nie

interesowała mnie rzeźba. Miałem też ofertę pracy w przedsiębiorstwie konserwacji zabytków.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 11

Także pani dyrektor liceum plastycznego, do którego chodziłem jako młody chłopak,

namawiała mnie, abym przyszedł do pracy w szkole. Nie wiedziałem wtedy jeszcze, że zostanę

nauczycielem, rozważałem różne scenariusze. Po studiach poszedłem do pracy w szkole

w Białej Podlaskiej. Nie zapomnę do końca życia pierwszego pytania pani dyrektor, które

zadała mi jako początkującemu nauczycielowi. Spytała mnie, czy jestem członkiem partii,

jakby to było najważniejsze w mojej przyszłej pracy zawodowej. Tymczasem moje poglądy

polityczne były zupełnie inne – założyłem największe koło Solidarności, byłem

przewodniczącym, byłem też w prezydium MZK (Międzyszkolnego Związku

Koordynacyjnego). Przez chwilę pracowałem w Białej Podlaskiej, potem dostałem

przeniesienie służbowe do Gdyni. Tutaj najpierw uczyłem w Szkole Podstawowej nr 31, ale

z powodów politycznych nie wspominam tego najlepiej. Jakiś czas później koleżanka

wspomniała mi o możliwości pracy w IV LO w Gdyni. Gdy IV LO zlikwidowano, przyszedłem

tutaj, do V LO, gdzie pracuję już od 31 lat.

OksyLOVe: Jakie jest najlepsze wspomnienie Pana profesora z pracy w V LO?

Profesor Olesiejuk: Najlepiej pamiętam swoich uczniów, wielu z nich utkwiło mi w pamięci,

z niektórymi nawet po czasie się zaprzyjaźniliśmy. Na przykład taki Artur Dziambor, to był

dopiero łobuziak. Z czasem chłopak spoważniał i zaangażował się w politykę. Pamiętam też

Magdę Miszczak – grzeczna, pracowita uczennica, która po szkole zawodowo zajęła się

historią. Kiedyś często jeździłem z uczniami na wycieczki naukowe, zwiedzaliśmy muzea,

wystawy plenerowe, potem szliśmy na herbatę. Trochę brakuje mi przedmiotu plastyka

w szkole, teraz w programie jest historia sztuki, ale pamiętam czasy, kiedy co 3-4 tygodnie

przygotowywałem kolejne plansze i robiłem wystawy prac uczniowskich. Raz nawet

stworzyliśmy karykatury nauczycieli – wszyscy się bardzo zaangażowali i prace wyszły

naprawdę rewelacyjnie.

OksyLOVe: Czym wyróżnia się, zdaniem Pana profesora, V LO?

Profesor Olesiejuk: Nie ma chyba dłużej ode mnie pracującego nauczyciela w tej szkole, więc

znam ją dość dobrze. „Piątkę” wyróżnia czystość, porządek i dobra atmosfera. Doceniam to, że

na przestrzeni tylu lat pracy w szkole nie miałem tu żadnych nieprzyjemności, a raczej

doświadczyłem dużo życzliwości ze strony innych nauczycieli. Z perspektywy czasu

dostrzegam też postęp w zachowaniu i nauce u uczniów, co nie znaczy, że kiedyś nie było tu

wspaniałych ludzi, ale widzę zmianę – i to na lepsze.

OksyLOVe: Czego życzy Pan profesor uczniom w ich przyszłości?

Profesor Olesiejuk: Przede wszystkim myślenia. Bo to jest najważniejsze, żeby umysł był

otwarty na różne doświadczenia, na wszechświat. Kiedyś zawsze na początku roku mówiłem

uczniom: „O tym winniście pamiętać synowie i córki – nie złote pałace, lecz szare komórki”.

Życzę Wam jeszcze pracowitości, byście nie zmarnowali swoich możliwości. I odwagi – nie

bójcie się wypowiadać swoich racji. Myślenie, pracowitość, odwaga.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 12

Pani profesor Aleksandra Łapa, nauczycielka języka angielskiego, pracuje w V LO

od 28 lat

OksyLOVe: Jak wspomina Pani profesor początki

swojej pracy w V LO?

Profesor Łapa: Zanim rozpoczęłam swoją przygodę

z V LO, byłam zatrudniona w innej szkole. Tam, gdzie

poprzednio pracowałam, nauczyciele stawiali uczniom

dużo dobrych ocen – właściwie same 5 i 6, a tutaj

miałam wrażenie, że nauczyciele są srodzy i oceniają

uczniów dość surowo. Można więc powiedzieć, że

wprowadziłam w naszej szkole tradycję stawiania

dobrych ocen.

OksyLOVe: Dlaczego zdecydowała się Pani

profesor na pracę jako nauczyciel?

Profesor Łapa: Pochodzę z rodziny nauczycielskiej, dlatego inny pomysł na zawód nawet nie

przyszedł mi do głowy.

OksyLOVe: Jakie jest najlepsze wspomnienie Pani profesor z pracy w V LO?

Profesor Łapa: Trudno wybrać jedno, było wiele miłych chwil, ale najlepsza jest świadomość,

że człowiek kieruje losami swoich wychowanków, w pozytywnym sensie. Miałam kiedyś klasę

bardzo słabych uczniów, którzy prosili mnie o radę, co robić dalej po szkole. Wiedziałam, że

na uczelniach wyższych sobie nie poradzą, dlatego zaproponowałam im wybór szkoły

policealnej. Oni te szkoły pokończyli, a potem – już lepiej przygotowani – poszli na uczelnie

wyższe. Po zdaniu ostatnich egzaminów urządzili przyjęcie, na które mnie zaprosili

i podziękowali mi, że tak mądrze nimi pokierowałam, dzięki czemu odnaleźli swoją właściwą

drogę.

OksyLOVe: Czym wyróżnia się, zdaniem Pani profesor, V LO?

Pani profesor Łapa: W V LO jest bardzo dobra atmosfera, prawie jak w szkole prywatnej, nikt

tu nie jest anonimowy czy pominięty, a nauczyciele są dobrze nastawieni do uczniów.

OksyLOVe: Czego życzy Pani profesor uczniom w ich przyszłości?

Pani profesor Łapa: Jak najlepszego przygotowania się do matury, dumy z ukończenia naszej

szkoły i satysfakcji z uzyskanej wiedzy, która pomoże w przyszłym życiu.

„OksyLOVe” dziękuje za wszystkim Nauczycielom za rozmowy i poświęcony czas.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 13

Pułkownik Stanisław Dąbek – bohater, który łączy pokolenia

Rozmowa z panem Kamilem Sowińskim, absolwentem V LO w Gdyni, pasjonatem postaci

pułkownika Stanisława Dąbka, obecnie kierownikiem Ogniwa Przewodników Psów

Służbowych Wydziału Prewencji Komendy Miejskiej Policji w Gdyni

OksyLOVe: Jest pan naszym absolwentem, uczył się pan w „Piątce” w klasie o profilu

policyjnym w latach 2012-2015, a potem współpracował pan ze szkołą jako policjant,

prowadząc lekcje w klasach policyjnych. Jak wspomina pan naukę w V LO?

Kamil Sowiński: Lata spędzone w liceum wspominam bardzo dobrze. Szkoła znajdowała się

w pobliżu mojego miejsca zamieszkania, naukę pobierało tam sporo moich znajomych. To były

owocnie spędzone trzy lata nauki, rozwijania pasji, aktywności i zabawy. Podobał mi się

przyjazny wystrój i okolica szkoły, pozytywnie nastawiona do inicjatywy uczniów kadra

nauczycielska i przede wszystkim patron szkoły – to był decydujący bodziec, który popchnął

mnie w szkolny uniform V Liceum Ogólnokształcącego w Gdyni.

OksyLOVe: Jakie jest pana najmilsze

wspomnienie z czasów liceum?

Kamil Sowiński: Bardzo dobrze i ciepło

wspominam żywe lekcje historii z jednym

z ostatnich żyjących obrońców Kępy

Oksywskiej w 1939 roku – już niestety

świętej pamięci kapitanem, Aleksandrem

Pawelcem, i jego wspaniałą żoną, panią

Stanisławą. Oboje spoczywają na

sąsiadującym z VLO cmentarzu

Marynarki Wojennej. Dobrze wspominam

też nauczycieli – to byli pozytywni ludzie,

którzy mieli z nami świetny kontakt i po

prostu chciało się przebywać w ich obecności częściej niż tylko na lekcjach.

OksyLOVe: Obecnie jest pan policjantem – czy od zawsze miał pan takie plany?

Kamil Sowiński: W czasach licealnych chciałem być lekarzem. Gorejąca wręcz pasja do

ratowania zdrowia i życia ludzkiego nie pozwalała mi przestać myśleć o tym scenariuszu.

Często, kosztem nieodrobienia pracy domowej czy zleconej do przeczytania lektury,

zaczytywałem się w specjalistycznej literaturze z dziedziny medycyny, psychologii i historii,

co z pewnością potwierdzą moje ulubione panie z biblioteki (w tamtym okresie w bibliotece

pracowały pani Urszula Motyl-Śliwa oraz pani Aneta Batko – przypis redakcji). Prawdą jest,

że od czasu opuszczenia liceum nie miałem ani roku przerwy od nauki, wciąż pracowałem

i uczyłem się, i ostatecznie w Policji, w której pracuję już od 9 lat, odnalazłem swoje życiowe

powołanie.

OksyLOVe: Kiedy pojawiła się u pana fascynacja pułkownikiem Stanisławem Dąbkiem?

Kamil Sowiński: Od dziecka interesowałem się historią XX wieku, przede wszystkim okresem

II wojny światowej. Zawsze uważałem, że warto mieć swojego bohatera, wzór do naśladowania

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 14

i jako młody chłopak wybrałem prawdziwą postać, w przeciwieństwie do moich rówieśników,

którzy swoją uwagę kierowali ku postaciom z komiksów Marvela. Mieszkając w Gdyni,

w niedalekim sąsiedztwie ulicy płk. Stanisława Dąbka, szukałem informacji na jego temat i od

pierwszych słów opisujących postać, życiorys i dokonania płk. Dąbka byłem nim

zafascynowany. Z roku na rok pasja kwitła, a że u mego boku miałem najwspanialszego

kompana – Tatę, to nie sposób było zakończyć na czytaniu książek… Odwiedziny w archiwum

państwowym, wymiana korespondencji ze środowiskiem muzealno-naukowym, prywatne

relacje z jednym z ostatnich żyjących obrońców Kępy Oksywskiej, kolekcjonowanie pamiątek

i militariów związanych z tym okresem – to wszystko koordynowane było przez mojego Tatę,

który pomagał mi zdobywać coraz to więcej ciekawostek i faktów na temat mojego bohatera.

OksyLOVe: Za co najbardziej ceni pan postać pułkownika Dąbka?

Kamil Sowiński: Podziwiam płk. Dąbka przede wszystkim za niebywałą odwagę i charyzmę

w całej swojej karierze oficera. Zdolności dowódcze, odpowiedzialność za swoich

podkomendnych i kunszt taktyczny to kolejne z atutów obok których nie można przejść

obojętnie. Jednakże gdybym miał wskazać te najważniejsze wartości, to fakt, że zawsze dbał

o relacje rodzinne, był człowiekiem honoru i żywą definicją patrioty.

OksyLOVe: Czy to zamiłowanie do postaci Pułkownika i historii nadal trwa?

Kamil Sowiński: Odkąd założyłem rodzinę, oddałem się służbie i innym obowiązkom

związanym z życiem zawodowym i nauką, brakuje mi czasu na historyczne przyjemności.

Wciąż odwiedzam grób pułkownika Dąbka na cmentarzu w Redłowie, a wszelkie nowe murale

i prace związane z jego postacią są wnikliwie przeze mnie badane – myślę, że tego się już nie

wyzbędę, ta pasja jest po prostu częścią mnie.

OksyLOVe: Czy chciałby pan coś przekazać

obecnym uczniom „Piątki”?

Kamil Sowiński: W życiu bardzo ważne jest

poczucie przynależności do jakiejś grupy,

społeczności. W dobie dzisiejszych zagrożeń

w postaci hejtu, manipulacji, szeroko pojętej

mowy nienawiści i nasilających się kryzysów

emocjonalnych, warto jest mieć do kogo się

zwrócić, z kim wyjść na spacer, do knajpki – po

prostu czuć, że ktoś jest tuż obok. Reagujecie na

niepokojące zachowania wśród kolegów

i koleżanek, rozmawiajcie ze sobą i szanujcie

swoją odmienność.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 15

V LO w Gdyni – szkoła, która łączy pokolenia

Rozmowa z absolwentkami V LO, panią Kamilą Iżyłowską (matura 1954) i jej córką,

panią Beatą Iżyłowską (matura 1978)

OksyLOVe: Jak wspomina Pani swoją maturę?

Kamila Iżyłowska: Zanim odpowiem na to pytanie, chciałabym przypomnieć, że Wasza szkoła

została wybudowana jeszcze przed wojną, w 1935 r., a po wojnie w 1949 r. była tu Szkoła

Rozwojowa, w skład której, oprócz siedmiu klas podstawowych, wchodziły klasy licealne – od

ósmej do jedenastej. V LO jako samodzielna jednostka powstało w 1964 r. Pierwsza matura

odbyła się w 1953 r. i wówczas przystąpiło do niej 11 uczniów, natomiast ja byłam drugim

rocznikiem, który zdawał w „Piątce” maturę. Egzaminy maturalne przeprowadzano kilka dni

z rzędu. Pamiętam, że jednego dnia była potworna ulewa, więc na egzaminy szłam z butami

w garści. Ulica Bosmańska była wtedy jeszcze brukowa, a gdy woda podmyła wszystkie

kamienie, to droga właściwie przestawała istnieć. Na maturze najpierw zdawałam egzaminy

pisemne, a potem ustne – każdego dnia zaliczało się inny przedmiot i nie było wyboru,

wszystko było obowiązkowe. Ostatnią zdawałam fizykę – po maturze wyszłam z klasy

i oparłam się o drzwi, byłam tak wykończona, że nie umiałam się ani cieszyć, ani śmiać, ani

płakać. Rodzice w klasie obok szykowali nam kanapki i kiedy moja mama mnie zobaczyła,

była przekonana, że nie zdałam.

OksyLOVe: Jak wspomina Pani swoich nauczycieli?

Kamila Iżyłowska: Mieliśmy cudownych pedagogów, wspaniała panią dyrektor, Anielę

Korsak, która kochała młodzież i walczyła o nią. Musicie pamiętać, że czasy były wtedy inne

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 16

i wszystko było uwikłane w politykę. Pamiętam, że któregoś razu pani Korsak powiedziała

nam, że jeśli chcemy dostać się na studia, to musimy założyć ZMP – czyli Związek Młodzieży

Polskiej (ZMP – organizacja polityczna powołana przez komunistów do realizowania polityki

partii wobec młodzieży – przypis redakcji). Związek powstał, ale po maturze szybko go

rozwiązaliśmy, gdyż nikt z nas nie był zainteresowany działalnością komunistyczną. Takie były

jednak realia – jeśli ktoś chciał się dostać na studia, to musiał mieć w papierach, że należy do

postępowej młodzieży. Trzeba to jednak podkreślić, że sama sugestia pani dyrektor była już

aktem odwagi. Gdyby ktoś na nią doniósł, że mówi takie rzeczy młodzieży, trafiłaby do

więzienia. Mieliśmy też cudowną matematyczkę, panią Leokadię Woś. Była surowa, ale bardzo

sprawiedliwa. Kiedy po latach znalazła się w domu opieki, wraz z grupą koleżanek

odwiedzałam ją wielokrotnie. Pani Woś była naszą wychowawczynią, ale na rok czy dwa przed

maturą zmieniła szkołę i rozpoczęła pracę w Gdańsku. Cudowna była również polonistka, pani

Danusia Marnowska – ona także kochała młodzież i miała odwagę się za nami wstawiać.

Pamiętam, że wielokrotnie próbowała rozwiązywać konflikty pomiędzy uczniami. Broniła

również opinii swoich uczennic. W tamtym czasie uprawiałam sport i należałam do Klubu

Sportowego „Flota”. Po treningach, kiedy było ciemno, odprowadzano mnie do domu, gdyż

przejście było wzdłuż cmentarza, więc kolegom wydawało się, że sama będę się bała tamtędy

chodzić. Było to o tyle ryzykowne, że mogło wydawać się, że chodzę na randki – tego zaś nie

wolno było wówczas robić, takie były wymagania w stosunku do uczniów.

OksyLOVe: Jaką rolę odgrywał sport w życiu szkoły?

Kamila Iżyłowska: W czasach, gdy chodziłam do „Piątki”, nie było typowej sali

gimnastycznej, a lekcje wf-u odbywały się w baraku. Sama nie wiem, kto nakłonił mnie do

trenowania gimnastyki przyrządowej w klubie sportowym, ale tak mi się to spodobało, że po

liceum zdałam na Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie, którą ukończył także

wieloletni nauczyciel wf-u w „Piątce”, profesor Tadeusz Szarafiński. Spod jego ręki wyszło

wielu pływaków, których trenował najpierw „na sucho”, a potem zapisał do sekcji pływackiej

WKS Flota. Wiem, że kilku z nich zostało nawet olimpijczykami.

OksyLOVe: Chciałabym teraz zapytać panią Beatę o wspomnienia z czasów szkolnych.

Beata Iżyłowska: Naukę w „Piątce” rozpoczęłam w 1974 roku. Byliśmy klasą o profilu

biologiczno-chemicznym. Moją wychowawczynią była profesor Danuta Marnowska,

polonistka mojej mamy i również moja. To była naprawdę wyjątkowa osoba. Za moich czasów

była już doświadczonym nauczycielem, ale pomimo upływu lat nadal bardzo angażowała się

w sprawy młodzieży. Mnie było już trochę łatwiej niż mamie, ponieważ w latach 70.tych

mogliśmy chodzić już na randki, ale na przykład nie wolno było malować paznokci. Pamiętam,

kiedy w sklepach pojawił się przezroczysty lakier z brokatem, pomalowałyśmy nim paznokcie

i niestety zauważyła to profesor biologii, Anna Grabowicz. Konsekwencje były surowe –

upomnienie przy całej klasie i uwaga do dzienniczka. Wówczas każdy uczeń miał dzienniczek

i nauczyciele wpisywali do niego uwagi, które następnie rodzice musieli podpisać. Pamiętam,

że wówczas byłyśmy tym oburzone, dziś wspominam tę sytuację z sentymentem. Faktem jest

jednak, że szkoła była wówczas miejscem o wiele bardziej wymagającym niż dzisiaj.

Przyniosłam ze sobą kalendarzyk z roku szkolnego 1976-1977, czyli trzecia klasa, gdzie mam

rozpisane sprawdziany: we wrześniu jeszcze było spokojnie, ale w październiku działo się

naprawdę dużo: 06.10 – sprawdzian z polskiego, 09.10 – z geografii, 11.10 – z matematyki,

13.10 – z biologii, 14.10 – z PO (przysposobienie obronne – przypis redakcji), 15.10 –

z rosyjskiego, 18.10 – z higieny, 22.10 – z fizyki, 23.10 – z geografii, 25.10 – z chemii, 27.10

– z biologii, 28.10 – z PO. Do tych wszystkich sprawdzianów trzeba było się uczyć, nie było

takiej możliwości, by się nie przygotować. Pani Marnowska zadawała nam też bardzo dużo

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 17

prac domowych, często mieliśmy do napisania rozprawki. Mimo że byliśmy klasą biologiczno-

chemiczną, to pisaliśmy naprawdę nieźle. Najlepsze prace czytaliśmy potem na forum klasy.

Matura była trudna, ale pod pewnymi względami łatwiejsza od obecnej, bo mieliśmy więcej

swobody twórczej. Pamiętam też, że maturę pisało się na ostemplowanych kartkach, nie było

wtedy arkuszy, tylko każdy dostawał dwie czy trzy podstemplowane czyste kartki A4 i na nich

zapisywało się odpowiedzi.

OksyLOVe: Jakie zajęcia pozalekcyjne cieszyły się wówczas największym

zainteresowaniem wśród młodzieży?

Beata Iżyłowska: Za moich czasów prężnie działało kółko teatralne, w które zaangażował się

mój ojciec, Stefan Iżyłowski, aktor Teatru Dramatycznego (obecnie Teatr Miejski im.

W. Gombrowicza w Gdyni). Oczywiście, co wynikało z sytuacji politycznej, apele były

przygotowywane głównie na obowiązkowe wówczas święta, chociaż nie tylko. Z tego co

pamiętam, w wielu moich koleżankach i kolegach w trakcie nauki w liceum rozbudziło się

zainteresowanie teatrem.

OksyLOVe: Wspomniała Pani, że w szkole obchodzono różne święta, także

komunistyczne. W jaki sposób te uroczystości wyglądały?

Beata Iżyłowska: Rok szkolny rozpoczynaliśmy upamiętnianiem ofiar II wojny światowej,

a zakończenie wojny obchodziliśmy 9 maja (Narodowy Dzień Zwycięstwa – święto

obchodzone w krajach komunistycznych na pamiątkę zakończenia II wojny światowej –

przypis redakcji). Nie wspominaliśmy Święta Niepodległości 11 listopada, bo komuniści

obchodzili uroczyście dzień 22 lipca – Narodowe Święto Odrodzenia Polski (najważniejsze

święto Polski Ludowej związane z rocznicą ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu

Wyzwolenia Narodowego – przypis redakcji). Nie przypominam sobie żadnych odrębnych

apeli na cześć Patrona szkoły, pułkownika Stanisława Dąbka. Trzeba jednak przyznać, że nie

uczono nas wtedy prawdziwej historii. Miałam to szczęście, że mój ojciec był warszawiakiem

i pasjonatem powstania warszawskiego, które nota bene przeżył. Pamiętam jednak, że

o pewnych faktach w szkole nie wolno było mówić. Jednego z moich klasowych kolegów

wyrzucono ze szkoły, ponieważ – jak to określiła dyrekcja – był niepokorny. To miało być

ostrzeżenie dla nas, byśmy przestrzegali ustalonych zasad.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 18

OksyLOVe: Jak wspominają Panie lata

spędzone w „Piątce”?

Kamila Iżyłowska: Za moich czasów

szkoła była miejscem, gdzie można było się

spotkać z rówieśnikami. Nie było kin,

pizzerii, pubów czy innych atrakcji. To

w szkole spotykało się koleżanki i kolegów,

kłóciło się, opowiadało sobie sekrety.

Między uczniami nie było takich

dysproporcji, jak teraz – po wojnie wszyscy

byli biedni i musieli sobie jakoś radzić.

Większość uczniów była z Oksywia, rzadko

kto dojeżdżał z centrum, ponieważ

Oksywie było wówczas źle skomunikowane z resztą miasta. Nie było wtedy autobusów ani

trolejbusów, jeździły za to wojskowe samochody ciężarowe z drabinkami z tyłu i to one

przewoziły cywili. Dopiero potem pojawił się autobus, który dojeżdżał do pętli przy dzisiejszej

Akademii Marynarki Wojennej. Szkoła w latach 50. była mocno związana z polityką – były

częste inspekcje, podczas których sprawdzano naszą wiedzę polityczną – pytano, np. czyje

portrety wiszą na ścianie. Pomimo całej tej propagandy komunistycznej wspominam ten okres

jako naprawdę dobry, beztroski czas.

Beata Iżyłowska: To pewnie przywilej wieku, ale ja też wspominam tamte czasy i całą szkolną

społeczność z ogromnym sentymentem. Pomimo wszelkich problemów byliśmy, jako

uczniowie, bardzo ze sobą zżyci. Pamiętam wykopki, czyli zbieranie ziemniaków na polu PGR

w Celbowie, na które jeździliśmy niezależnie od pogody wojskowymi ciężarówkami. W szkole

organizowane były różne konkursy, olimpiady, jeździliśmy na wycieczki. Były też Ochotnicze

Hufce Pracy, w ramach których młodzież była angażowana w rozmaite zajęcia – na przykład

pracowałam z koleżankami w gdyńskich delikatesach przy ul. Władysława IV. Pamiętam, że

najwięcej czasu spędziłam w piwnicach, myjąc ser z pleśni. To oczywiście można uznać za

wyzysk młodocianych pracowników, ale z perspektywy czasu ocenia się to z przymrużeniem

oka.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 19

Gdy moja babcia chodziła do oksywskiej „Piątki”,

czyli moda retro

– Babciu, zastanawiasz się czasem, jakby to było, znowu

pójść do szkoły?

– Oj, kochanie, oczywiście…Wszystko bym oddała za to,

by moim największym zmartwieniem była klasówka z

matematyki! W taką pogodę to najlepiej sprawdziłaby się

moja wiatrówka albo ortalion…

Wyobraźmy sobie:

Babcia wpada

spóźniona na

matematykę do

mojej klasy w

jakimś dziwnym,

błyszczącym,

szeleszczącym,

granatowym

szlafroku (ortalion!). Jakby tego było mało, pod spodem

ma czarny, lśniący fartuszek z białym kołnierzykiem i wystającą spódnicę. Co to za ubiór!

Z jakiegoś archiwum czy co? W ręce trzyma teczkę, na nogach – „kaczuszki”.

Ja się jej pytam, skąd ona ma takie ciuchy, a ona dumnie, że z komisu – słyszał kto kiedy

o takim sklepie? Babcia się pyta, czy może lepiej byłoby jej w bliźniaku i berecie – ja nie

wiem, o co jej chodzi!

Babcia w tym czasie rozgląda się po innych. My

normalnie, barwnie. Bluzy, tenisówki

i szerokie spodnie. Babcia dziwi się, gdy widzi

kolorowe włosy i paznokcie - to nie do

pomyślenia! Na dodatek każdy bardzo się

wyróżnia, wszyscy nie noszą tak samo

wyglądających garsonek i tarczy na lewym

rękawie. „Czy to nie jaki bal przebierańców

zamiast szkoły?” – pyta babcia.

Tak czy inaczej uczniowie są raczej

zainteresowani niecodziennym gościem.

Zapraszamy babcię na lekcje, a ona opowiada,

co się nosiło… Szwedy, czeszki i teksasy –

‘szwedy’ czyli spodnie z lat 70., ‘czeszki’ to

tenisówki z Czechosłowacji, a ‘teksasy’ to

zwykłe dżinsy. Natomiast zimą najlepsze były

relaksy (buty) i pulower (sweter), białe chustki

na głowie, ewentualnie mufka zamiast

rękawiczek. Jak spódnica, to do niej obowiązkowo podkolanówki albo skarpetki.

A studniówka? Na studniówkę – białe bluzki z żabotami lub fontaziami, piękne koronki,

aksamitki pod szyją oraz koniecznie długie spódnice!

Tak to się nosiło za czasów mojej babci w VLO!

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 20

V LO w Gdyni trampoliną do sławy

„Nie potrzebujesz niczyjego pozwolenia, żeby prowadzić twórcze życie.”

Elizabeth Gilbert

Wielu naszych absolwentów to ludzie, którzy osiągnęli sukces w różnych dyscyplinach

zawodowych. Ich życiorysy mogą być dla nas inspiracją w dążeniu do realizacji własnych

celów i dowodem na to, że marzenia się spełniają. Wśród naszych absolwentów nie brakuje

profesorów i wojskowych, sportowców i działaczy społecznych, muzyków i aktorów. Jesteście

ciekawi, kto przed Wami chodził do „Piątki” i jak potoczyły się jego dalsze losy? Może kiedyś

to Wy staniecie się bohaterami podobnej opowieści, a póki co zapraszamy Was do obejrzenia

galerii sławnych absolwentów V LO w Gdyni.

Prof. zw. dr hab. inż. Hubert Bronk – nauczyciel akademicki Uniwersytetu

Szczecińskiego, dziekan Wydziału Transportu i Łączności, rektor (1993-1999) oraz

dyrektor Instytutu Transportu i Logistyki (2001-2002). Profesor Bronk specjalizuje

się w badaniach nad międzynarodowym transportem i spedycją.

Prof. Zbigniew Ciesielski – wybitny matematyk, przez prawie całe życie zawodowe

związany z Trójmiastem. Profesor Ciesielski w swoich pracach naukowych

interesował się przede wszystkim analizą funkcjonalną, teorią aproksymacji i teorią

prawdopodobieństwa. Wpływ Profesora Ciesielskiego na rozwój polskiej

matematyki w drugiej połowie XX wieku jest nie do przecenienia, dlatego

Uniwersytet Gdański nadał mu tytułu doktora honoris causa.

Sabina Czupryńska – autorka kostiumów i stylizacji do spektakli, koncertów, sesji

zdjęciowych, ukończyła polonistykę, wiedzę o teatrze, Studium Sztuk Wizualnych.

Autorka książek: „Jeszcze będzie pięknie”, „Kobiety z domu Soni”, „Ta druga,

słodka i ostra”, „Zawirowanie”.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 21

Aleksandra Jankowska – wokalistka, zwyciężczyni konkursu Rumski Wokal

2024 organizowanego przez MDK Rumia, zdobywczyni Nagrody Grand Prix

podczas Top Music Festival 2013, laureatka wielu konkursów i festiwali

szczebla ogólnopolskiego i wojewódzkiego, obecnie bluesmanka trójmiejskiej

sceny muzycznej.

Klaudia Kamińska (obecnie Głowacka) – piosenkarka w Zespole Wokalnym

Reling Klubu 3. Flotylli Okrętów, magister stosunków międzynarodowych,

studentka na kierunku zarządzanie kapitałem ludzkim AMW, stypendystka

Rektora-Komendanta dla najlepszych studentów, kandydatka na radną miasta

Gdyni w 2024 r.

Beata Łęgowska – była wiceprzewodnicząca Rady Miasta Gdyni. Sprawowała

stanowisko przewodniczącej komisji kultury, członka komisji rewizyjnej, komisji

budżetowej, komisji konsultacyjnej ds. organizacji pozarządowych.

Marcin Maliński – pływak, specjalista w stylu zmiennym, dwukrotny mistrz

olimpijski (Barcelona 1992, Atlanta 1996), Dwukrotny brązowy medalista

Mistrzostw Świata w Rio de Janerio.

Bartosz Sikora – mistrz i rekordzista Polski w stylu grzbietowym, mistrz

olimpijski w Atlancie, zmuszony przerwać sportową karierę z powodu astmy.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 22

Sławomira Szpek – uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 r.

w kategorii strzelectwo, wielokrotna medalistka mistrzostw Polski i zawodów

Pucharu Świata oraz zawodów międzynarodowych, oficer Marynarki Wojennej

RP.

Prof. dr hab. Tomasz Szubrycht – kontradmirał Marynarki Wojennej

Rzeczypospolitej Polskiej, jeden z czołowych współczesnych polskich

specjalistów z zakresu strategii sił morskich, rektor-komendant Akademii

Marynarki Wojennej w Gdyni.

Sara Szymczak – piosenkarka i aktorka, współzałożycielka zespołu, z którym

koncertowała przez kilka lat. Ma na swoim koncie wiele piosenek, koncertów

i różnorodnych inicjatyw muzycznych oraz role filmowe w takich produkcjach,

jak: „ Nad rozlewiskiem”, „Życie nad rozlewiskiem”, „Miłość nad

rozlewiskiem”, „Przystań”.

Michał Wielewiecki – absolwent Wydziału Aktorskiego filii krakowskiej

Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego we Wrocławiu,

aktor znany z produkcji takich jak: „M jak miłość”, „Prawo Agaty”, „Świat

według Kiepskich” czy „Na dobre i na złe”.

wiceadmirał Jarosław Ziemiański – oficer dyplomowany Polskiej Marynarki

Wojennej w stopniu wiceadmirała, inspektor Marynarki Wojennej

w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 23

„Piątka” – morze możliwości

Nasza szkoła realizuje projekt edukacyjny pt. „Związani z morzem” w ramach

programu FERS na zasadach Erasmus+. Projekt powstał z inicjatywy Dyrekcji, a jego celem

jest zaangażowanie nas, uczniów, w różne, ciekawe działania na poziomie międzynarodowym.

Dzięki współpracy z takimi krajami jak Grecja i Portugalia niektórzy z nas mogli wziąć udział

w dwutygodniowych wyprawach, których celem było przede wszystkim poznanie środowiska

morskiego Grecji i Portugalii, kultury i tradycji obu krajów oraz wymiana międzyszkolnych

doświadczeń.

Udział w projekcie umożliwił uczestnikom doskonalenie swoich umiejętności

przyrodniczych, językowych, cyfrowych i społecznych. Przed każdym wyjazdem wybrani

uczniowie brali udział w spotkaniach przygotowawczych, opracowywali informacje na temat

miejsca, do którego podróżowali i tworzyli prezentacje o swoim kraju, tak by potem angażować

się w kolejne już wspólne, naukowe wyzwania.

Program FERS na zasadach Erasmus + jest okazją do przeżycia niezapomnianej

przygody. Ci, którzy mieli okazję wziąć w nim udział, są zachwyceni i najchętniej wybraliby

się jeszcze raz.

Jeśli chcecie się dowiedzieć, co takiego mówią o projekcie uczestnicy pierwszej edycji,

zapraszamy Was do przeczytania rozmów z ich udziałem.

OksyLOVe: Jesteście uczestnikami pierwszej edycji projektu „Związani z morzem”.

Byliście w Grecji. Jak się Wam podobało? Jak wrażenia?

Roman Murawski: Bardzo mi się podobało i żałuję, że wyjazd trwał tak krótko. Gdybym

mógł, to pojechałbym drugi raz do Lizbony. Niestety, z tego co wiem, można wyjechać tylko

raz na cztery lata.

Kamil Pałka: Szkoda, że nie można wyjechać drugi raz. Chcielibyśmy pojechać całą naszą

grupą również do Portugalii. Było przepięknie, wychodziliśmy na balkon i podziwialiśmy

widoki – z lewej strony widzieliśmy morze, z prawej – góry.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 24

Łukasz Rykowski: Było fajnie, taki wyjazd to okazja do poznawania kultury i ludzi.

Szczególnie podobała mi się Leptokarya, tam spędziliśmy większość czasu. Ciekawie było

obserwować różnicę między tym miejscem a Salonikami, gdzie też byliśmy. Poznawanie takiej

różnorodności kulturowej w innym kraju było na pewno ciekawym doświadczeniem.

Milena Karasek: Moim zdaniem najlepsze były meteory, wycieczka na wyspę Skiathos

i Saloniki - piękne miasto. Moją uwagę zwróciło to, że było tam dużo kotów.

OksyLOVe: Co dał Wam ten wyjazd?

Kamil Pałka: Zdecydowanie poszerzył moją wiedzę

o skałach i hydrologii, o tym, jakie są różnice między

Morzem Bałtyckim a Morzem Egejskim.

Roman Murawski: Stwierdziłem, że warto się uczyć, by

później mieć możliwość skorzystania z takich właśnie

programów. Każdy dzień był nowym przeżyciem,

codziennie poznawaliśmy inny aspekt Grecji – morze,

budowa geologiczna, dlaczego Grecja jest taka górzysta.

Łukasz Rykowski: Dowiedziałem się więcej o krajobrazie,

o tym, jak funkcjonuje tamtejsze społeczeństwo, jak

czerpią ze swojej kultury, mitologii i historii.

Milena Karasek: Dla mnie ważne było poznanie innych ludzi i ich kultury, możliwość

spróbowania greckiego jedzenia.

Bianka Wolanowska: Było naprawdę bardzo fajnie, tylko szkoda, że jednorazowo. Najchętniej

bym pojechała drugi raz z tą samą grupą na jakiś inny projekt.

OksyLOVe: Czy wydarzyło się coś ciekawego

podczas wyjazdu? Spotkała Was jakaś przygoda?

Roman Murawski: W czasie wyjazdu dużo się działo,

cały czas mieliśmy zorganizowany. Prawie udaru

słonecznego dostałem, buty zgubiłem – żyć nie

umierać (śmiech).

Kamil Pałka: InPostem mu później te buty przywieźli

(śmiech). Pomimo tego, że jestem w samorządzie, to

wcale nie znam tak wielu osób, więc miałem okazje

poszerzyć grono znajomych. To akurat bardzo mnie

cieszy – poznałem mnóstwo fajnych ludzi z naszej

Szkoły.

Roman Murawski: To prawda, to była różnorodna

grupa. Mieliśmy okazję zapoznać się z osobami spoza

naszej klasy, czego nie udało by się nam zrobić bez

udziału w projekcie.

Łukasz Rykowski: Dla mnie cały wyjazd był ciekawy.

Największe wrażenie zrobiły na mnie meteoryty

i tamtejszy krajobraz, który zapierał dech w piersiach. Widzieliśmy też źródełko Afrodyty –

według legend daje piękno i młodość.

Milena Karasek: Mnie z kolei utkwiła w pamięci nieplanowana wycieczka na termy i greckie

tańce.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 25

OksyLOVe: Czy poznaliście kogoś w Grecji?

Roman Murawski: Poznaliśmy uczniów ze

szkoły Gardens Leptokaria X Lukeio Leptokaria

High School, nawzajem się sobie

przedstawialiśmy, pokazywaliśmy prezentacje.

Oni opowiadali nam o ich kulturze, my im

o naszej, o Kaszubach, o „Piątce”. Poznaliśmy ich

niektóre zabytki, słuchaliśmy o ich religii –

w Grecji jest prawosławie.

Kamil Pałka: W kobietach żyją demony – to

najbardziej zapamiętałem z wykładu

o prawosławiu (śmiech).

Roman Murawski: Jeżeli chodzi o ludzi, to

bardzo miłym zaskoczeniem było to, że wszyscy

tam byli do nas bardzo pozytywnie nastawieni –

od przewodnika po sprzedawcę lodów, do którego

regularnie chodziliśmy (śmiech).

Kamil Pałka: Tak, tak. Był tam taki sklepik

z lodami i pan, który miał bardzo dobre lody –

najlepsze na świecie.

Łukasz Rykowski: Poznaliśmy też naszą przewodniczkę, Janę i jej syna, Jorgosa.

Roman Murawski: Z niektórymi osobami nadal mamy kontakt, ja osobiście z jednym

Grekiem.

Milena Karasek: Poznałam Anastazję i do dziś mamy kontakt online, piszemy ze sobą.

Bianka Wolanowska: Poznałam wielu wspaniałych ludzi w moim wieku, z którymi dalej

utrzymuję kontakt. Na miejscu oprowadzali nas po okolicy i spędzaliśmy wspólnie czas na

dworze.

OksyLOVe: Co było dla Was wyzwaniem

w trakcie tego wyjazdu?

Roman Murawski: Na pewno dostosowanie się do

klimatu oraz klimatyzacji w pokoju.

Kamil Pałka: Nie sprzyjało nam to niestety.

Roman Murawski: Problematyczna była przede

wszystkim pogoda. Prawie dostałem udaru

słonecznego, a ktoś inny rozchorował się przez

klimatyzację.

Kamil Pałka: Jedzenie było wyzwaniem, nie

powiem, że nie było smaczne, było zjadliwe. Za to

pomarańcze były przepyszne.

Łukasz Rykowski: Dla mnie wyzwaniem było

robienie cegieł z błota, tradycyjnym, greckim

sposobem.

Milena Karasek: Na początku problemem była

bariera językowa, ale potem już poszło naturalnie.

Bianka Wolanowska: Przed wyjazdem nie

wiedziałam, czy dam radę dogadać się z nowymi ludźmi, w dodatku w innym kraju, ale okazało

się to łatwiejsze, niż myślałam. Na Erasmusie tematów zawsze jest sporo.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 26

OksyLOVe: Czy przygotowywaliście się do wyjazdu?

Roman Murawski: Przede wszystkim

musieliśmy przygotować wszystko to, co

chcieliśmy im potem pokazać – między

innymi prezentacje, ale mieliśmy także za

zadanie dowiedzieć się, jakie są różnice

między naszymi krajami. Musieliśmy też

przygotować się językowo – na szczęście

większość z nas opanowała już język na

wysokim poziomie. Na pewno trzeba było

też nastawić się psychicznie na te dwa

tygodnie.

Kamil Pałka: To prawda, że dostaliśmy kilka zagadnień, które musieliśmy opracować przed

wyjazdem. Wyglądało to tak, że było około siedem tematów na czternaście osób i mieliśmy je

opracować w parach.

Roman Murawski: Praca w grupach przed wyjazdem pozwoliła nam lepiej się poznać,

jesteśmy z różnych klas, a mieliśmy spędzić ze sobą dwa tygodnie. Robiliśmy więc wspólnie

mapy myśli, prezentacje, plakaty, po to, by dowiedzieć się czegoś o Grecji, ale i o sobie

nawzajem.

Łukasz Rykowski: Przygotowaliśmy też grę planszową

o Grecji i mitologii.

Bianka Wolanowska: Przed wyjazdem wyszukiwałam

różne informacje o Grecji, żeby dowiedzieć się więcej

o miejscach, które zwiedzimy.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 27

Z „Piątką” poznajemy świat

Największą i sztandarową

wycieczką V LO jest wycieczka

klas pierwszych do Zakopanego

i Energylandii. Jest to tygodniowy

wyjazd w Tatry, który odbywa się

zazwyczaj w pierwszej połowie

czerwca. Na tę wycieczkę

powinien pojechać każdy

pierwszoklasista, bo to doskonała

okazja do integracji i relaksu po

pierwszym roku nauki w szkole

średniej. Jest to też niesamowita

okazja, by pozawierać przyjaźnie między klasowe, bawić się cały dzień w Energylandii,

podziwiać piękne widoki oraz przejść wiele kilometrów (serio, ok. 15 km dziennie to dla

niektórych nie lada wyzwanie, ale jak to mówią, sport to zdrowie).

Pomijając zdobywanie szczytów

i godzinne spacery po parkach

narodowych w Zakopanem,

mamy dużo fajnych atrakcji,

takich jak pogawędki z kadrą

nauczycielską i przewodnikami

na szlaku, odkrywanie Smoczej

Jamy, wyprawa nad Czarny

Staw, rafting na Dunajcu, basen

i sauna wieczorami w hotelu,

Energylandia oraz wiele innych.

Jest to naprawdę świetna

wycieczka (nie zapomnijcie

o zabraniu 10 l wody ze sobą,

przyda się Wam na szlaku).

W „Piątce” mamy też sporo wycieczek zagranicznych. Niewiele szkół średnich w Gdyni

jeździ na wycieczki za granicę, jest to więc kolejny powód do chwały w naszej szkole.

Organizacja wycieczek zagranicznych

jest realizowana przez doświadczonych

nauczycieli oraz przewodników

turystycznych. Dzięki naszej wspaniałej

pani dyrektor, Dorocie Dunst, pani

wicedyrektor, Beacie Przyradskiej i panu

Maciejowi Praconiowi, którzy dokładają

wszelkich starań, by wycieczki były

udane, a uczniowie zadowoleni, mamy

okazję wraz z naszą kadrą nauczycielską

zobaczyć kawałek świata. Wśród

najpopularniejszych kierunków naszych

wyjazdów znajdują się: Hiszpania,

Włochy, Francja, Chorwacja, Szwajcaria,

Niemcy oraz Londyn.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 28

Wycieczki zagraniczne są najfajniejszymi

wycieczkami szkolnymi i chyba każdy się ze mną w tej

kwestii zgodzi. Zawsze jeździmy w ciekawe miejsca

i mamy mnóstwo atrakcji. Nasi przewodnicy zazwyczaj

nie przynudzają i opowiadają same ciekawe rzeczy. Dzięki

nim poznajemy kulturę, historię i tradycję danych krajów.

Wycieczki sprawiają że jesteśmy bardziej

zintegrowani i poznajemy się bliżej. W końcu na naszych

wyjazdach sporo się dzieje i śmiało można powiedzieć, że

te nasze wygłupy czy inne zwariowane akcje też tworzą

niezapomniany klimat tych wyjazdów.

To wszystko sprawia, że szkolne wycieczki są dla

nas ważną częścią naszego licealnego życia. Nie

zastanawiajcie się długo, jeśli pojawi się kolejna okazja na

wyjazd – koniecznie jedźcie i bawcie się dobrze!

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 29

Biblioteka – serce szkoły

Biblioteka w naszej szkole to nie tylko miejsce udostępniania książek, ale też przestrzeń,

gdzie kwitnie życie towarzyskie i intelektualne, a uczniowie oraz bibliotekarki, pani Joanna

Samaszko i pani Aneta Batko, wkładają dużo serca w jej funkcjonowanie.

Szkolna biblioteka na przestrzeni tych 75. lat przeszła wiele zmian – na początku

znajdowała się w sali, gdzie obecnie urzędują pani psycholog i pani pedagog. Wówczas nie

było wolnego dostępu do książek, a bibliotekarz na prośbę ucznia podawał konkretne książki.

Pomieszczenie było małe i nie sprzyjało rozwojowi szkolnego życia. Następnie biblioteka

została przeniesiona do baraku obok szkoły, który znajdował się w miejscu dzisiejszego

parkingu. Później przeniesiono ją do dzisiejszej sali 1c, do podziemia, gdzie doskwierał jej brak

światła i duża odległość od miejsc, gdzie przebywali uczniowie.

W 2016 roku wydarzyła się katastrofa – biblioteka została zalana, a znaczna część

książek musiała zostać wyrzucona. W obliczu tej sytuacji pani dyrektor, Dorota Dunst,

zdecydowała, żeby przenieść bibliotekę do obecnej lokalizacji. To był strzał w dziesiątkę –

biblioteka zyskała dużą, słoneczną salę, na parterze, co bardzo ułatwiło do niej dostęp

czytelnikom. Podczas tworzenia nowej biblioteki zadbano o jej wygląd – na ścianach pojawiły

się plakaty, zakupiono kanapę, pufę, wymieniono krzesła, dzięki czemu zrobiło się bardzo

przytulnie.

Biblioteka bardzo dużo zyskała także dzięki dwukrotnemu udziałowi w Narodowym

Programie Rozwoju Czytelnictwa. Szkoła zakupiła wówczas mnóstwo nowych książek –

przede wszystkim nowości wydawnicze i lektury, ale także wymieniono regały. Wreszcie

można było odświeżyć biblioteczny księgozbiór, bez żalu pożegnać się z przestarzałymi,

starymi książkami, a w ich miejsce zakupić zaproponowane przez młodzież książki

beletrystyczne, kryminały, fantastykę czy

mangi.

Jeśli na co dzień często odwiedzacie

bibliotekę, wiecie, że dużo się tu dzieje. Panie

bibliotekarki organizują różne czytelnicze

akcje i konkursy literackie, takie jak „Cała

Polska Czyta Dzieciom” (w trakcie której

uczniowie przebierają się za postacie z książek

i czytają dzieciom w szkołach podstawowych)

czy całoroczny Wolontariat Czytelniczy we

współpracy ze Szkołą Podstawową nr 29

w Gdyni. Biblioteka współpracuje też

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 30

z Hospicjum św. Wawrzyńca, na rzecz którego nasi uczniowie rozprowadzają kalendarze na

zebraniach z rodzicami, szykują kiermasz świąteczny oraz biorą udział w kwestach na

cmentarzach i podczas Pól Nadziei.

Biblioteka przeprowadza też lekcje biblioteczne dla uczniów klas pierwszych, po to, by

opowiedzieć im o działaniach biblioteki i zachęcić korzystania z jej zasobów i udziału

w czytelniczych akcjach. Działa tu także Książkowy Klub Dyskusyjny, organizowany jest

Maraton Czytelniczy, warsztaty kreatywnego pisania i wycieczki do nowoczesnych bibliotek

trójmiejskich.

Biblioteka działa też prężnie w mediach

społecznościowych – na TikToku, Instagramie i Facebooku,

a wszystko po to, by być bliżej uczniów. Działalność biblioteki

w mediach zaczęła się od grupy dla wolontariuszy hospicyjnych

na Facebooku – „Piątka dla Hospicjum”. Tam zamieszczano

zdjęcia i filmy z akcji oraz organizowano rekrutacje nowych

wolontariuszy.

W 2019 roku, tuż przed pandemią, powstał profil biblioteki

na Facebooku, który do dziś służy informowaniu o bieżących

wydarzeniach i ciekawostkach związanych z biblioteką. W 2022

roku zostały założone konta na Instagramie i TikToku. Te

platformy stały się nowymi kanałami komunikacji z uczniami.

Filmiki publikowane na TikToku przez panią Batko były zabawne

i spontaniczne, a ich tworzenie stało się wspólną zabawą

bibliotekarek i uczniów. To właśnie ta platforma zdobywała wśród

uczniów największą popularność.

W bibliotece każdy może znaleźć coś dla siebie – czy to przestrzeń do nauki, czy

możliwość odpoczynku od szkolnych obowiązków. Mile widziani są

czytelnicy, gracze i muzycy oraz wszyscy, którzy szukają przyjaznej

atmosfery. Warto odwiedzić naszą bibliotekę, by przekonać się, jak

wyjątkowym jest miejscem.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 31

Szkolne media

Nasza Szkoła od dawna korzysta z mediów społecznościowych, by być bliżej uczniów.

„Piątka” jest obecna zarówno na Facebooku, jak i Instagramie, dlatego jeśli jesteście ciekawi,

co dzieje się w Szkole, to warto zaglądać na nasze profile.

Na Facebooku i Instagramie regularnie publikowane są informacje o wycieczkach

i różnych wyjściach kulturalno-edukacyjnych – patrząc na zdjęcia, widać ile w „Piątce” się

dzieje. Tylko w ciągu ostatniego roku nasi nauczyciele zorganizowali ponad 100 wycieczek –

były wyjścia do kin i teatrów, na festiwale filmowe, do opery, galerii sztuki i Centrum Animacji.

Braliśmy także udział w warsztatach i konferencjach naukowych, w warsztatach z doradztwa

zawodowego i zajęciach edukacyjnych w Słowińskim Parku Narodowym. Odwiedzaliśmy

uczelnie wyższe – Wyższą Szkołę Zdrowia w Gdańsku, Uniwersytet WSB „Merito”, Wyższą

Szkołę Administracji i Biznesu, Uniwersytet Gdański czy Akademię Marynarki Wojennej.

Mieliśmy organizowane zajęcia edukacyjne z różnych dziedzin nauki – z biologii, geografii,

kryminologii, wiedzy o kulturze i sztuce, wiedzy o mediach. Gdy dodamy do tego jeszcze

zagraniczne wycieczki – do Włoch, Hiszpanii, Francji czy Londynu - i możliwość udziału

w projekcie „Związani z morzem”, i programie Erasmus+ mamy pełen ogląd możliwości, jakie

oferuje nam „Piątka”.

Zdjęcia i fotorelacje są żywym dowodem na to, że w „Piątce” nie można się nudzić

i każdy znajdzie tu coś dla siebie. Media społecznościowe są też świetną okazją do promocji

Szkoły w środowisku lokalnym, wśród zainteresowanych uczniów i rodziców, gdyż pokazują

„Piątkę” jako szkołę, która tętni życiem, angażuje swoich uczniów w różne aktywności i stara

się stwarzać im jak najlepsze warunki do rozwoju.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 32

Sportowa „Piątka”

Nasza szkoła od wielu lat uczestniczy w corocznym wydarzeniu sportowym

organizowanym w wielu liceach w Polsce, zwanym Licealiadą. Zastanawiacie się pewnie,

czym jest ta Licealiada. To różne zawody sportowe odbywające się na kilku szczeblach: od

eliminacji lokalnych po krajowe finały. Zawody te są organizowane przez Szkolne Związki

Sportowe we współpracy z Ministerstwem Edukacji Narodowej oraz Ministerstwem Sportu

i Turystyki. Uczniowie, reprezentując swoje szkoły, rywalizują w różnych dyscyplinach, takich

jak: koszykówka, piłka nożna, siatkówka, piłka ręczna, badminton, tenis stołowy, unihokej,

pływanie, szachy, wyciskanie sztangi czy lekkoatletyka (biegi, skoki, rzuty). Dyscypliny te

mogą się różnić w zależności od regionu i organizatorów, jednak wymienione wyżej należą do

najczęściej spotykanych w ramach Licealiady.

Licealiada to czas, w którym nasi sportowcy mają okazję przynieść dumę swojej szkole,

zaprezentować swoje umiejętności, zmierzyć się z rówieśnikami z innych szkół i poczuć ducha

zdrowej rywalizacji. Na przestrzeni ostatnich pięciu lat nasi sportowcy dumnie reprezentowali

Szkołę, biorąc aktywny udział w sportowych zmaganiach. Odnosili ogromne sukcesy, z roku

na rok podwyższając poprzeczkę.

Gdybyśmy spojrzeli z perspektywy czasu na ostatnie lata szkolne, to podsumowanie

wyglądałoby tak:

2019-2020 – byliśmy na 6. miejscu

najlepszych szkół w Gdyni w klasyfikacji

Licealiady. To był zdecydowanie rok

unihokeistów. Unihokeisci zdobyli

mistrzostwo Gdyni i awansowali do

półfinału wojewódzkiego. Za to

unihokeistki zdobyły 3. miejsce

w mistrzostwach Gdyni. Również

koszykarze zdobyli 3. miejsce

w mistrzostwach Gdyni. Dodatkowo nasza

szkoła została mistrzem Gdyni w Rugby

Tag. Był to naprawdę udany rok pod

względem sportowym.

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 33

2020-2021 – dziewczyny zdobyły mistrzostwo Gdyni w piłce ręcznej.

2022-2023 – gdyńska „Piątka” w pierwszej

piątce najlepszych szkół w Gdyni w klasyfikacji

Licealiady 2022-2023! To nasz historyczny

sukces na arenie sportowej. Jeszcze nigdy dotąd

nie byliśmy tak wysoko w rankingu. Dziewczyny

drugi raz z rzędu zdobyły mistrzostwo w Gdyni

w piłce ręcznej. Sukcesy osiągnęli także nasi

pływacy, zdobywając dwa złote medale, jeden

srebrny oraz brązowy medal w klasyfikacji

generalnej mężczyzn.

2023-2024 – Kinga Wieczerzak zdobyła srebrny

medal w rzucie oszczepem, co zapewniło jej

awans do kolejnego etapu na szczeblu

wojewódzkim. Dodatkowo Kinga zdobyła srebrny

medal w pchnięciu kulą. W dyscyplinie

lekkoatletyki Martyna Królak zdobyła złoty medal

w biegu na 400 m, a Hubert Hański zdobył srebrny

medal w skoku w dal. Hubert skoczył 5,25 m, co

było imponującym wynikiem. Jako Szkoła

zdobyliśmy także dużo medali w pływaniu – dwa

złote i trzy brązowe oraz puchar w klasyfikacji generalnej dziewcząt. Koszykarze zostali

wicemistrzami Gdyni. Gra była naprawdę zacięta i chłopakom udało się wywalczyć awans do

etapu wojewódzkiego. To naprawdę ogromny powód do dumy.

Wszystkim biorącym udział w sportowych zmaganiach gratulujemy i życzymy dalszych

sukcesów. Jesteśmy z Was bardzo dumni i doceniamy Wasze zaangażowanie w budowanie

dobrego imienia naszej szkoły!

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 34

Historia V LO w komiksie

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 35

OksyLOVe WYDANIE JUBILEUSZOWE 36